Ilse is pedagogisch begeleider in De Wereld van Kina in Gent. Voor kleuters en kinderen vind je hier de tentoonstelling 'k Zag 2 Beren'.
Ook voor jongeren met een verstandelijke beperking
Ik begeleid in deze tentoonstelling vooral kleuters en tieners, af en toe ook eens kinderen van de tweede graad lager onderwijs. Soms is de doelgroep ouder.
Begeleiders van jongeren met een verstandelijke beperking kiezen heel vaak voor ‘k Zag 2 beren'. Door de eenvoudige beeldtaal is dit luik van de tentoonstelling ook voor hen geschikt. Deze groepjes zijn klein, het lukt dus goed om hen te betrekken bij de tentoonstelling. Ik laat ze bijvoorbeeld een man en een vrouw maken en leid ze naar de flipperkast. Het flipperballetje beslist of er een baby gemaakt wordt of niet.
Vragen mag
De kinderen durven veel vragen stellen. Ze krijgen altijd een antwoord en er wordt veel gelachen. Je voelt wel dat er verschillen zijn in maturiteit en karakter. De meest gestelde vragen? 'Wat is een condoom?' en 'Vrijen met jezelf, hoe doe je dat?'.
De reacties van de kinderen zijn zeer positief. 'Leuk, toffe kleuren, goed uitgelegd, ik heb veel geleerd' hoor ik vaak. Soms is er wel eens een leerling die er zich minder goed bij voelt.
Flipperkast
Wat ze extra interessant vinden? De flipperkast zonder twijfel. Meer om het spelelement dan om de inhoud, heb ik het gevoel. Het computerspelletje over 'aanraken' boeit enorm. De vragenlijst 'groen/rood' over weerbaarheid die daarbij hoort heeft ook veel succes. Kinderen kunnen bij situaties vertellen of ze er een positief gevoel bij hebben, een negatief of twijfelen.
De spelelementen worden dus gesmaakt. Maar na een blitse kennismaking met de 'attracties' van de tentoonstelling, zie je dat de kinderen starten met lezen.
'Ik weet hoe kindjes gemaakt worden'
De grappigste opmerking kreeg ik in de kleuterhoek. Een jongetje zei ernstig: 'Juf ik weet hoe kindjes gemaakt worden'. Ik liet hem vertellen en toen zei hij heel serieus: 'Maar wat ik nog niet weet is hoe het zaadje bij het eitje komt'. En dat hebben we dan verteld.
Minder leuke opmerkingen krijg ik zelden. Wel moet ik waken over de veiligheid van alle groepsleden. Soms wordt er wel eens gelachen bij een fout antwoord en dat kan niet voor mij.
Thuissituatie
Wat me stil maakt is dat sommige jonge kinderen thuis geconfronteerd worden met porno. Kinderen kunnen dat niet plaatsen en dan voel je je machteloos. Zo vertrekken ze met een vertekend beeld van wat vrijen is of kan zijn.
Wat me nog bijblijft is een meisje in de groep. 'Ik heb twee papa’s en een mama'. Zij heeft dan haar verhaal verteld en dat raakte, het was een prachtige illustratie van wat als homo’s naar een kind verlangen.
Samen lachen
Kinderen en jongeren zijn superblij met de tentoonstelling en ik doe het zelf ook enorm graag. Kinderen op een speelse manier kunnen laten kennismaken met dit thema, hen op een bevattelijke manier uitleg geven, hen geruststellen als ze op hun ongemak zijn, samen lachen … het is belangrijk en geeft me altijd weer een goed gevoel.
Leraars zeer positief
Ook leraars reageren zeer positief. Ik ben blij dat de tentoonstelling er is en dat we zo ons steentje kunnen bijdragen. Om kinderen en jongeren voor te bereiden op wat ze later gaan ontdekken.
